1. S.P.E.L. en de mogelijkheden van positieve emoties
Om een emotie te veranderen
heb je een andere emotie nodig.
Spinoza
Mark de Jonge
Mensen kijken me bijna altijd verrast aan als ik ze vraag hoe vaak ze positieve emoties ervaren. Ze worden nog stiller als vervolgens vraag welke positieve emoties ze allemaal ervaren. En….. hoelang?
Als ik tijdens een groepsoefening zeg: ” Stel je voor dat je nu tevreden bent.” , roept dit onverwacht veel spanning op bij een aantal deelnemers. Er volgen reacties als: “ Ik maak zelf wel uit wanneer ik tevreden ben”, of “ Ik heb nog teveel te doen, ik kan me dat echt niet voorstellen, ik weet niet hoe dat voelt, ik ben nu eenmaal een perfectionist.”
Het kan altijd meer en beter. Er zijn dan geen rustpunten van de geest. Terwijl tevredenheid en genot de eerste emoties zijn die we als baby ondergaan, en waar we mee opgroeien; tenminste in een gezonde en liefdevolle omgeving. Hieruit ontwikkelen zich de andere positieve emoties zoals plezier, blijdschap, genegenheid………… Er ontwikkelt zich een heel spectrum van positieve emoties die ons dagelijks bestaan kleuren.
Over dit spectrum van positieve emoties gaat dit hoofdstuk.
lees meer –> (PDF)
Mindfull zijn tijdens een bergwandeling
Mark de Jonge
Landschap kan de geest verruimen en extase veroorzaken, het kan de tijd en ruimte doen oplossen en de mens in een andere staat van bewustzijn brengen. Andersom beïnvloed de geest het landschap door er betekenis aan te geven. (Arita Baaijens, Zoektocht naar het paradijs, 2016)
Het maken van een wandeling, het beklimmen van een berg en sporten kunnen mij een enorm voldaan gevoel geven. Het is voor mij de beste vorm van in het hier en nu zijn. Opgaan in mijn ervaring, en mijzelf los kunnen laten. Gilbert (2013) spreekt hier van mindfulness “ Mindfulness also means becoming more aware and more in your experience, paying attention tot he details of the world you exist in now and your inner feelings and thoughts as they emerge in your mind” Gilbert ( 2013, p251)
Ik denk terug aan een van de wandelingen met mijn vrouw en twee zonen in de Ierse bergen aan de Atlantische kust. Tijdens zo’n tocht ga ik steeds meer op in de lichamelijke beleving van lopen, klimmen en vooral ook volhouden.
Ik vergis me altijd weer in het Ierse landschap. Ogenschijnlijk ziet het er gemakkelijk uit. Ik moet echter steeds bewust zijn waar ik loopt; alert zijn om niet in gaten te stappen en schoenen vol water te krijgen of mijn enkels te verzwikken. Voortdurend zoeken naar de goede balans.
Er ontstaat daardoor na lang lopen een intensieve pijnlijke en tegelijkertijd genotvolle relatie met mijn benen. Ik vecht tijdens een steile klim voor ruimte in mijn borst om adem te kunnen halen, ervaar een enorme opluchting als ik op de top van de berg ben. Een overwinningsgevoel neemt bezit van me als ik het grootse uitzicht zie en tegelijkertijd huiver ik als ik langs de steile kliffen 900 meter naar beneden kijk en de diepte aan me voel trekken.
lees meer –> (PDF)